[FIC BTS : JUNGKOOK&JIMIN] เหตุเกิดเพราะเปิดแพค

เนื้อเรื่อง

ตึง!! ตึง!! ตึง!!

ปัง!!!!!!!!!!!!!!

เสียงเดินกระทบพื้นดังลั่นตามมาด้วยเสียงปิดประตูที่ดังสนั่น ทำให้รุ้เลยว่า เจ้าตัวนั้นกำลังไม่พอใจอย่างรุนแรง แต่ว่าจะด้วยเรื่องอะไร ก็ไม่มีใครรู้ได้

“เป็นอะไรอีกล่ะ เด็กนั่น” พี่ใหญ่ของวงถามขึ้นอย่างขำๆ เจ้าเด็กนี่เวลางี่เง่า ก็ดูน่าเอ็นดูเหมือนเด็กจริงๆ นั่นแหละ

“ไม่รู้สิฮะ แปลกๆ ตั้งแต่กลับมาจากขึ้นแสดงแล้ว”

"งั้นฝากจีมินนี่ดูแลเด็กนั่นหน่อยแล้วกัน ถ้าจะโมโหมากจริงๆ”

“ฮะ...งั้นผมขึ้นไปดูเจ้าเด็กบ้านั่นก่อนล่ะ” เจ้าของใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้ม ที่ดูยังไงก็ช่างขัดกลับมัดกล้ามเนื้อสีแทนที่น่าหงใหลนั่น กำลังเดินขึ้นไปบนห้องอย่างมึนงง ดูก็รู้ว่าเจ้าเด็กนั่นกำลังไม่พอใจเขา เพราะตลอดระยะเวลาที่นั่งในรถระหว่างกลับมาหอพัก เขาชวนพูดคุยหรือชวนดูอะไร เด็กนั่นก็ทำเป็นไม่สนใจ

เห้อ...ทำอะไรผิดอีกล่ะทีนี้...
 

ฟู่วววววววววว~

จีมินหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้องนอนของเขาและจองกุก สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพ่นมันออกมา คล้ายกับว่ามันกำลังให้พลัง แน่นอน ทะเละกับเด็กนั่นแต่ละครั้ง สูญเสียพลังมากเหลือเกิน

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...

ตัดสินใจเคาะประตู ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันไมได้ล็อก ก็มันหวังว่าคนข้างในจะเดินมาเปิดให้นี่นา...

แต่เปล่าเลย...มันเงียบ...เงียบสนิท

ฮึ่ย!~ เปิดเองก็ได้วะ...จีมินนี่เองก็ชักจะหัวเสียแล้วล่ะ

ประตูห้องถูกเปิดออก พร้อมกับร่างหนาของใครบางคนที่ยืนเช็ดผมอยู่หน้ากระจก...ปอยผมสีดำสนิทเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ ภาพบนกระจกสะท้อนใบหน้าขาวเนียนของคนที่ยืนเช็ดผมอยู่ หยดน้ำพราวพรายไหลลงมาข้างแก้ม พราวระยับเมื่อสะท้อนกับแสงไฟในห้องเป็นภาพที่น่ามอง จีมินนี่ไม่อยากละสายตาจากภาพนั้น...แต่...

“มีอะไร...”

เย็นชาชะมัด...แต่ก็ยังดี ยอมพูดด้วยแล้ว นึกว่าจะเงียบไปถึงชาติหน้า

“นายนั่นแหละเป็นอะไร ไอเด็กบ้า”

ปัง!!!

ประตูห้องถูกปิดลงโดยร่างเจ้าเนื้อของจีมิน ก่อนที่คนที่ถูกเรียกว่าเด็กจะดันร่างเล็กนั่นติดประตูห้องไว้

“ทำอะไรเนี่ย...มันเจ็บนะ!”

“บอกแล้วไง...ไม่ชอบให้เรยกว่าเด็ก”

“ฉันแค่ล้อเล่น ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ ทีเมื่อก่อน...”

“แต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์เล่น!!” จองกุกตะวาดเสียงดังจนคนตัวเล็กกว่าต้องหลับตาปี๋...ก็มันตกใจ และ กำลั

กลัว ร่างน้อยๆ สั่นเหมือนลูกหมาตกน้ำ ไม่รู้ด้วยซ้ำ ไปทำอะไรให้เจ้าตัวโกรธขนาดนั้น จนถึงขั้นพูดเล่นก็ไม่ได้

                น้อยใจแล้วนะ...

                “โกรธอะไรฉันมากมายขนาดต้องมาตะวาดกันเลยรึไง...”

                “...”

                “นายน่ะ...โกรธอะไร ไม่พอใจอะไร ทำไมไม่พูดดีๆ อย่างวันนี้ ฉันยังไม่ทำอะไรผิดเลยด้วยซ้ำ อยู่ดีๆ ก็มาหมางเมินใส่ พูดด้วยไม่พูดด้วย แถมยังผลักฉันติดประตูแบบนี้ คิดบ้างมั้ยว่าฉันจะเจ็บน่ะ แล้วที่ตะวาดกันเมื่อกี้ คำพูดเย็นชาพวกนั้น ไม่คิดบ้างหรอว่าฉันอาจจะรับมันไม่ไหว และฉันกำลังน้อยใจ...เสียใจด้วย” ท้ายประโยคเสียงของจีมิแทบมลายหายไป...ถ้าไม่อย่างนั้น น้ำตาอาจไหลออกมาแน่ จะไม่ร้องไห้ให้คนใจร้ายเห็นหรอก ไม่มีทาง

                “เฮ้ออออออออ!~” จองกุก ถอนหายใจยาวเหยียดก่อนจะคว้าเอาหัวทุยมาซุกในอ้อมอก...บ้าจริงๆ ตัดพ้อสะน่ารักเชียว...รู้สึกผิดเลยนะเนี่ย ไอ้ที่ว่าโกรธนี่แทบจางหายไป คนอะไรไม่รุ้ชอบทำตัวน่ารัก “มาว่าฉันเด็ก...นายนั่นแหละไอ้เด็กอนุบาล”

                “ฉันโตกว่านายสองปีเลยนะ”

                “แต่นายก็ยังเด็กในสายตาฉันแหละน่า”

                “อื้อ...อะไรเนี่ย...ปล่อยเลยนะ!” จีมินพยายามดันตัวเองออกมา แต่ดูเจ้ามือปลาหมึกนั่นท่าจะไม่ปล่อยง่ายๆ แน่ๆ

                “จีมินนี่...อย่าเปิดเสื้อโชว์แบบนั้นอีกนะ...” คนตัวสูงยอมคลายกอดออกแล้ว แต่กลับจ้อมมองมาที่ใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นนิ่ง...ดวงตาสุกใสสะกดจีมินสะแทบลืมหายใจ

                “นั่นมันเป็นการแสดง...นะ” พอตั้งสะติได้ก็รีบโพล่งออกไปทันที

                “อือ...แต่เพลงนี้ จริงๆ นายไม่ต้องเปิดเสื้อก็ได้นี่...นายน่ะ...ทำมากเกินไปแล้ว”

                “ก็แพคฉันสวย...เห็นมั้ยๆ ว่ามัน...เอ่อ...มัน...สวย...” พอรู้ตัวว่าเผลอทำผิดมหรรไป ก็รีบล่นเสื้อลงแต่ดูเหมือนจะไม่ทันการ หัวทุยๆ ของคนขี้แกล้งก็โน้มลงมาดูดเม้มบริเวณแผงอกนั่นสะก่อนที่จะไล้ริมฝีปากลงไปหยุดอยู่ตรงซิกแพคงาม “อื้อ~ กุกกี้ ทำอะไรเนี่ย”

                “ก็จะทำให้นายไม่กล้าโชว์แพคอีกไงล่ะ...มานี่เลย”  พูดจบก็ลากคนตัวเล็กไปนอนแผ่บนเตียงก่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมทั้งร่างไว้ทันที...

                “จำไว้นะ...ต่อให้แพคนายสวยขนาดไหน แต่ก็ห้ามเปิดบ่อย เปิดโชว์พร่ำเพื่อ ฉันหวง แล้วก็หึง...มากด้วย” พูดจบก็โน้มหน้าลงมาใกล้ จนคนใต้ร่างต้องรีบดันหัวทุยๆ ออกห่าง

                “ไม่เอาน้าาาาา”

                “ไม่ได้จะเอาสักหน่อย...หรืออยากให้เอา”

                “พูดจาน่าเกลียด...อ้ากกกกกกกกกกกก!! ไอเด็กบ้าลุกออกไปเลยนะ” จีมินใช้มือทั้งสองข้างดันไหล่ของร่างหนาให้ลุกออกไปแต่ดูไม่เป็นผล ซ้ำเด็กนั่นยังเอาแต่ยิ้มชอบอกชอบใจอีก

                “เรียกฉันเด็กแบบนี้ต้องโดนทำโทษ” พูดจบก็คว้ามือเล็กๆ นั่นไว้ ก่อนจะก้มลงมาจูบลงบนเรือนร่างของคนน่ารัก ดูดเม้นให้มันขึ้นรอยสีกุหลาบอีกสักนิด

...ดูสิ...ทีนี้จะยังกล้าเปิดเสื้อโชว์อีกมั้ย?



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันยังคงเป็นฟิคใสๆ อร้ายยยยย...ชิพคุ่นี้สุดๆ รองจากจินวี
ว่างๆจะแต่งมาอีก เพราะนี่ คือวงเมนของเค้าเลยยยยย >3<

© themy�butter